SIMPLY KATE
(Pulot Lng)
Chapter I
I'm Kate. A simple girl with a simple life. Di ako yung tipo na hinahabolhabol ng boys o pinagkakaguluhan. Di ko nga alam kung kilala nila ko eh. Basta I'm Kate. Plain and simple. Kung baga sa funshots, walang flavor. Yun nga, plain lang. What you see is what you get.
Well, everything changed when my senior year came. From a loner na walang pumapansin, naging center of attraction ako. Oh db, bidabidahan ang lola mo?
Ganito kc un… 4th yr, senior. Xempre may prom. Weeks before the prom, lahat na sila ngpaplano - damit, makeup, hairstyle. Take note, pati prospect dates nila. Lahat cla excited maliban sakin. Prom? It's just a night na magfifiling prinsipe at prinsesa kame. It's just a night na magsasayawan kayo hanggang sa magkandakalyo-kalyo yang mga paa nio…
Sabi ko sa sarili ko, di ako pupunta unless imbitahin ako ng all-time crush ko na maging ka-date nia. Magilusyon daw ba? Alam ko na imposible un. Kasing imposible na mabuhay ako ng walang tv. Well, fyn. Imposible na kung imposible. Eh anong magagawa ko kung tinamaan ako sa kanya? Ok lang un. Libre lang nman ang mangarap eh. Pero kala nio ba ako lang?! HAH! May mas desperado pa sakin na nagtapangtapangan talaga at sila na mismo ang nag-invyt sa kania. Oh, carry nio un?!
Pero, di ko din nmn cla masisisi. Papable at crushable sya talaga! Star player ng basketball varsity team, vocalist ng banda, magaling magsayaw, matalino. Lahat na ata ng talent nasa kania. Di pa jan nagtatapos yan! Nung nagsabog ang Diyos ng kagwapuhan, sinalo nia lahat! Matangkad, matangos ang ilong tapos super nakakatunaw ang mata. Yung tipong ang sarap himatayin pag tinitignan ka nia. Pero para sakin, pinakanakakadagdag sa pogi points nia ay ung hikaw sa tenga! Astig talaga! Lalakeng lalake ang dating nia!
Uhm, I'll let you in on a secret. Atin atin l ang ha. Alam nio ba, I prayed every single night na sana iinvyt nia koh na maging ka-date nia. Kulang na lang magnobena ko ng paluhod sa Quiapo. But u know what? Prayers do work. Sabi ko na nga ba eh, malakas akoh sa Diyos!
Nasa library akoh nun. Nagpapaka-studious. Naghehenyohenyohan. Pero sa totoo, wala lang akong matambayan. Out of the blue, he knelt in front of me at hinawakan ang kamay ko. Grabe! Lumuhod xa sa harap koh! Tapos, aun, tinanong nia koh kng pwede partner nia ko sa prom. Sa sobrang kilig ko, napatango na lang ako. Un na lang ang nagawa ko. Sobrang di ko inaasahan. Feeling ko nga, pwede na ko kunin ni Lord!
That nyt, di ako makatulog. Xa lang ang nasa isip koh. Parang pirated vcd na nagppley ng paulit ulit sa utak koh ung pagluhod nia sa harap koh! Nasa gitna ako ng pagiilusyon ko ng biglang nagring ang fone..
Aaaaaaah..! ITS HIM! Gusto ko ng tumambling-tambling sa sobrang tuwa. He invited me to watch a movie, kain, kwentuhan. Para lang magkapalagayan kami. Magpapakipot pa ba ko? Xempre hindi na! Oo na kagad!
The following nyt was a dream come true. Sya lang at ako. Nanood kme ng sine, kumain at nag-Starbucks. Dun kame ngkwentuhan. Get to know each other. Ang saya nia kasama. Ang saya nia kausap. Feeling ko long tym frends na kmi. Feeling ko, close kme kagad. And when that nyt ended, I knew that it would be one of the happiest moments of my lyf...
Days before the prom, lagi kami magkasama. Feeling ko nga kmi na eh. Sabay kmi naglulunch, nagmemerienda tapos hinahatid pa nia ko. Talk of the town nga eh! Pano daw na ang isang kagaya ko ay magugustuhan ng isang kagaya nia. Oo nga naman, ang laki ng difference namin. Parang Shancai at Daomigze. Mayaman, mahirap. Sikat, di kilala. Parang nasa Milky Way galaxy xa at akoh, nandun sa Andromeda...
Prom nyt, sinundo nia ko sa bahay dala ung chedeng nia with matching bouquet of red roses. Grabe, the whole nyt was magical. Parang ako si Cinderella. We danced and laughed the whole nyt. Ang sweet nia, gentleman pa. Super kilig lalo na pag tinitignan nia akoh at sinasabing, “you know what? You're the most beautiful girl I ever laid my eyes on..” Etoh na talaga, pwede na talaga koh mamatay. Before we left, nagpapicture kmi. Souveneir daw. Un nga lang, I never got the chance to see it. Kinuha nia kc kagad. Di bale, alam ko naman na picture perfect un eh…
Tapos na ung prom, hinatid nia koh…
That nyt, di ako makatulog. Xa lang ang nasa isip koh. Parang pirated vcd na nagppley ng paulit ulit sa utak koh ung pagluhod nia sa harap koh! Nasa gitna ako ng pagiilusyon ko ng biglang nagring ang fone..
Aaaaaaah..! ITS HIM! Gusto ko ng tumambling-tambling sa sobrang tuwa. He invited me to watch a movie, kain, kwentuhan. Para lang magkapalagayan kami. Magpapakipot pa ba ko? Xempre hindi na! Oo na kagad!
The following nyt was a dream come true. Sya lang at ako. Nanood kme ng sine, kumain at nag-Starbucks. Dun kame ngkwentuhan. Get to know each other. Ang saya nia kasama. Ang saya nia kausap. Feeling ko long tym frends na kmi. Feeling ko, close kme kagad. And when that nyt ended, I knew that it would be one of the happiest moments of my lyf...
Days before the prom, lagi kami magkasama. Feeling ko nga kmi na eh. Sabay kmi naglulunch, nagmemerienda tapos hinahatid pa nia ko. Talk of the town nga eh! Pano daw na ang isang kagaya ko ay magugustuhan ng isang kagaya nia. Oo nga naman, ang laki ng difference namin. Parang Shancai at Daomigze. Mayaman, mahirap. Sikat, di kilala. Parang nasa Milky Way galaxy xa at akoh, nandun sa Andromeda...
Prom nyt, sinundo nia ko sa bahay dala ung chedeng nia with matching bouquet of red roses. Grabe, the whole nyt was magical. Parang ako si Cinderella. We danced and laughed the whole nyt. Ang sweet nia, gentleman pa. Super kilig lalo na pag tinitignan nia akoh at sinasabing, “you know what? You're the most beautiful girl I ever laid my eyes on..” Etoh na talaga, pwede na talaga koh mamatay. Before we left, nagpapicture kmi. Souveneir daw. Un nga lang, I never got the chance to see it. Kinuha nia kc kagad. Di bale, alam ko naman na picture perfect un eh…
Tapos na ung prom, hinatid nia koh…
Pinark nia ung koche sa tapat ng bahay namin. Being such a gentleman that he is, pinagbuksan nia ko ng pinto at inalalayan akoh sa pagbaba. Nakatayo lang kme, nakatitig sa isa't isa. Nabingi na ko sa sobrang katahimikan kaya nagsalita na koh…
“Galaw galaw baka mastroke.”
Ngumiti xa tapos nagbuntonghiniga. “thanx for sharing this nyt with me. Tnx dahil napasaya mo ko. Salamat dahil ikaw ung nkasama ko ngaung gabi.”
Napangiti ako. Tama bang maging super sweet xa. “dapat nga akoh ung mag-thank you eh. Kc di magiging masaya ung prom koh kung hindi dahil sayo. Alam mo-“
Napatigil akoh sa pagsasalita Niyakap nia ko bigla.
“I love you” Narinig ko na lang na sinabi nia. Inulit nia ulit, “I love you Kate. Alam mo, 1st yr pa alng tayo, crush na kita. Noon di pa ko sigurado pero ngaun, cgurado na koh. Sana bigyan mo koh ng pagkakataon na patunayan un sayo. I love you talaga”
Di ko alam kung pano ko magrereact. Yakap pa din nia ko. Ang higpit higpit. Bakit pa nia kailangang sabihin to sakin?! Ok na naman kame ngaun db?! Masaya na naman kame ng ganito lang. Bakit pa ba nia kylangang gawing komplikado ang lahat?! Di pa ba xa kontento sa ganito?!
Gusto ko na sumigaw. Di ko na alam kung anong ngyayari sa kanya. Yakap pa din nia ko. Ako, tulala lang. Naramdaman ko na lang, tumulo na yung mga luha ko. Kala ko nga naiyak na din xa, may pumatak kc sa balikat koh. Ulan pala.
“Bakit ka umiiyak?” Narinig ko na lang na cnabi nia. Di akoh mkapgsalita. “Ayaw mo ba sakin? Handa naman akoh maghintay. Ano pa bang gusto mo? Ikaw lang ang mahal ko. Di pa ba sapat un?”
Gusto ko ng isigaw na mahal koh din xa. Mahal ko naman talaga xa simula pa noon. Pero parang may mali. Di ko alam kung ano. Cguro dahil sa mga iniicp ng iba na hindi kami bagay at wala pang isang buwan, wala na. Itatapon na lang nia ko. Iiwan. Pagsasawaan at maghahanap ng iba. Takot lang ako masaktan.
Kumawala akoh sa yakap nia. Ayoko na. Tumakbo na lang ako sa bahay at dun na sa kwarto nagmukmok. Bakit ba to ngyayari? Umiiyak pa din ako hanggang ngaun. Napaisip ako. Di ba ko nasasaktan sa ginagawa kong to?! Tinakbuhan ko xa. Para kong sira. Siguro di na nia ko kakausapin. Malamang galit xa. Ano ba kc ang problema koh? Paulit ulit na lang sa utak ko ang ngyari. Mahal daw nia koh. Handa xang maghintay. Gagawin nia lahat.
Oo nga, kulang pa ba un? Napagisip-isip ko, wala ng kulang. Mahal ko xa, mahal daw nia ko. Di naman cguro masama kung susubukan ko db? Tama. Magsosorry akoh sa kanya bukas
Kinabukasan, halos di ko na maidilat ang mata koh. Ayoko na bumangon. Kinakabahan akoh. Ano kayang mangyayari pag kinausap koh xa?
“Galaw galaw baka mastroke.”
Ngumiti xa tapos nagbuntonghiniga. “thanx for sharing this nyt with me. Tnx dahil napasaya mo ko. Salamat dahil ikaw ung nkasama ko ngaung gabi.”
Napangiti ako. Tama bang maging super sweet xa. “dapat nga akoh ung mag-thank you eh. Kc di magiging masaya ung prom koh kung hindi dahil sayo. Alam mo-“
Napatigil akoh sa pagsasalita Niyakap nia ko bigla.
“I love you” Narinig ko na lang na sinabi nia. Inulit nia ulit, “I love you Kate. Alam mo, 1st yr pa alng tayo, crush na kita. Noon di pa ko sigurado pero ngaun, cgurado na koh. Sana bigyan mo koh ng pagkakataon na patunayan un sayo. I love you talaga”
Di ko alam kung pano ko magrereact. Yakap pa din nia ko. Ang higpit higpit. Bakit pa nia kailangang sabihin to sakin?! Ok na naman kame ngaun db?! Masaya na naman kame ng ganito lang. Bakit pa ba nia kylangang gawing komplikado ang lahat?! Di pa ba xa kontento sa ganito?!
Gusto ko na sumigaw. Di ko na alam kung anong ngyayari sa kanya. Yakap pa din nia ko. Ako, tulala lang. Naramdaman ko na lang, tumulo na yung mga luha ko. Kala ko nga naiyak na din xa, may pumatak kc sa balikat koh. Ulan pala.
“Bakit ka umiiyak?” Narinig ko na lang na cnabi nia. Di akoh mkapgsalita. “Ayaw mo ba sakin? Handa naman akoh maghintay. Ano pa bang gusto mo? Ikaw lang ang mahal ko. Di pa ba sapat un?”
Gusto ko ng isigaw na mahal koh din xa. Mahal ko naman talaga xa simula pa noon. Pero parang may mali. Di ko alam kung ano. Cguro dahil sa mga iniicp ng iba na hindi kami bagay at wala pang isang buwan, wala na. Itatapon na lang nia ko. Iiwan. Pagsasawaan at maghahanap ng iba. Takot lang ako masaktan.
Kumawala akoh sa yakap nia. Ayoko na. Tumakbo na lang ako sa bahay at dun na sa kwarto nagmukmok. Bakit ba to ngyayari? Umiiyak pa din ako hanggang ngaun. Napaisip ako. Di ba ko nasasaktan sa ginagawa kong to?! Tinakbuhan ko xa. Para kong sira. Siguro di na nia ko kakausapin. Malamang galit xa. Ano ba kc ang problema koh? Paulit ulit na lang sa utak ko ang ngyari. Mahal daw nia koh. Handa xang maghintay. Gagawin nia lahat.
Oo nga, kulang pa ba un? Napagisip-isip ko, wala ng kulang. Mahal ko xa, mahal daw nia ko. Di naman cguro masama kung susubukan ko db? Tama. Magsosorry akoh sa kanya bukas
Kinabukasan, halos di ko na maidilat ang mata koh. Ayoko na bumangon. Kinakabahan akoh. Ano kayang mangyayari pag kinausap koh xa?
Pagpasok ko ng skul, xa kagad ang nakita ko. Parang gusto kong mawala sa kinatatayuan koh dahil sa nakita ko. Nakaupo xa. Kasama si Jane, ang impaktita kong kaklase. Nakakandong at nakayakap sa kania.
Ako lang pala ah?! Handang maghintay! 'Tang ina nia! Bakit ba kc ako naniwala na mahal nia ko?! Tama pala cla, panong magugustuhan ng isang kagaya nia ang isang kagaya ko?!
Bumalik ako sa realidad ng may tumawag sa pangalan ko. Si Siege. Siguro sobrang lakas na ng pagiyak koh kaya narinig nia koh. Patay malisya lang akoh. Pinunasan koh ang luha ko at naglakad. Chin up, stomach in, chest out. Dedma lang. Hinawakan nia ko sa kamay. No choice,. Kylangan koh xang kausapin. Hinarap koh xa at tinanong kung bakit.
“Sorry Kate. Sorry sa kagabi. Chaka ung nakita mo.. Its not what you think it is.”
“Talaga lang ah?!” Sabi koh habang pinipigilang umiyak. Eto na, tinutubuan na ko ng sungay. Galit talaga ko. Galit ako sa sarili ko, sa kanya, kay Jane! Galit akoh sa buong mundo!
“Di talaga un yun. Mali ang iniisip mo..”
“Hello?! Anong gusto mong icpin koh?! Na wala lang un?! Anoh? Pagkatapos mong sabihin na mahal mo ko, un ung makikita koh.” Di ko na napigilang umiyak. “Tama na, Siege. Ayoko na.” Sabi ko sabay walk-out.
Oo, alam koh na kung anong sasabihin nio. Drama princess at walkout queen na ko.
Sa CR na koh umiyak ng umiyak. Para na kong baliw nun. Kulang na lang sumigaw akoh ng “Crispin, Basillio, nasaan na kayo?” Pu+@ng ina talaga! Nakakainis! Nakakagalit! At higit sa lahat masakit. Sh!t xa, leche xa. Pinaniwala nia koh na mahal nia koh.
Siguro nga ganito talaga. Di na ko mgkakaron ng matinong luvlyf.. Kung sa bagay, sino ba naman akoh?! Db nga, I'm Kate, plain and simple. I'm just Kate. Nothing more, nothing less.
Bumukas ung pinto sa CR.. Sino? Si Jane.
“Masakit ba?” Sabi nia. Gusto koh xang sampalsampalin! Anoh sa tingin nia?! Nageenjoy akoh?! Muka ba kong masaya?! Gusto koh syang ingudnguod sa inidoro! Ang kapal ng muka niang magpakita sakin! “Dagdagan pa natin yan. It was just a game. Pustahan. And its all over kaya tama na yang pag-iilusyon moh.”
Pasalamat sya at maxado kong nasaktan sa cnabi nia. Pasalamat sya dahil kung hindi, finlush koh na xa sa inidoro.
Nung gabing yun, wala akong ibang ginawa kung hindi ang umiyak. Ang sakit talaga. Kala ko may nagmamahal na sakin. Pero anoh?! Pinagpustahan lang pala nila akoh! At ang tangang ako, naniwala!
Kinabukasan, iniwasan ko na xa. Di ko sinasagot lahat ng tawag nia. Di ko rin xa nirereplyan.
For one whole month, kahit masakit, kahit mahirap, kinaya koh syang tiisin. Dati, masaya na ko makita ko lang xa. Ang baduy, ang corny pero totoo. Ngaun, kahit anino nia, ayaw ko na Makita. Dahil sa twing nakikita ko xa, lalo lang akong nasasaktan.
Ganun na nga lang ang ginawa ko hanggang graduation, ang pinakahihintay kong araw. Kahit gabi gabi akong umiiyak, tinuloy koh pa din. Kala ko kc pag dating ng graduation, matatapos na lahat. Wala ng Siege sa buhay ko. Pero mali pala koh..
Unang unang araw ng bakasyon, may pasakit na. May nag-doorbell at pagbukas ko ng pinto, may bulaklak at teddy bear na may hawak na balloon. “Sorry kate, Please let me explain. Pls give me another chance. Miss na Miss na kita..” ung nkalagay. Ang masakit pa dun, natanaw ko xa sa malayo, nkatayo, naghihintay.
Yung teddy bear, un ung nakita koh nung nanood kmi ng sine before the prom. Un ung sinabi ko na maganda, sana meron din akong ganun. Roses, ganun ung binigay nia sakin nung prom. bakit ba nia kylangang ipaalala lahat?
Lagi synag ngttxt ng mga kowtz. Lagi syang tumatawag pero di ko cnasagot. Answering machine namin, para ng sirang plaka. Puro boses nia, puro Siege, puro I love you.
Oo, nakakakilig. Pero nangingibabaw pa din ung galit. Araw araw na lang ganun. May flowers, card, chocolate. Araw araw din nandun xa, nakatayo, naghihintay. Nasanay akoh, mejo wala na ung sakit. Ewan ko, imyun na lang akoh cguro.
Nasanay na nga akoh ng ganun. Kaya nagulat akoh isang araw. Pagbukas koh ng pinto, sya na yung nandun.
Wala akong masabi. Napatitig lang akoh sa kanya. Di pa rin xa nagbabago. Gwapo pa din hanggang ngaun. Napatingin ako sa mata nia. Nakakatunaw pa din. Pero nakakaawa. Parang naiiyak. Parang ang bigat ng problema nia. Naiyak na naman akoh. Lahat ng sakit na akala ko wala na, biglang bumalik. Parang nadudurog ang puso koh. Gusto ko xang yakapin.
“Sorry,” sabi nia. “Sana kahit ngayon lang, hayaan mo kong magpaliwanag.”
“Umalis ka na. Parang awa mo na. Ayaw na kitang makita kc nasasaktan lang akoh.” Pinagsaraduhan koh xa ng pinto. Napaupo na lang akoh at naiyak. Kala koh ubos na luha ko. Kala ko wala na kong iiiyak pa. Pero etoh ako, umiiyak na naman. Ganito na lang ba lagi? Lagi na lang ba akong iiyak twing makikita ko xa?
Pero, Oo. Aaminin ko, mahal ko pa din xa. Mahal na mahal.
“Kate, pls kahit 5 minutes lang. Kausapin mo koh..”
Di akoh sumagot.
Sabi ng isip koh, wag ko na sya kausapin.
Sabi na puso ko, bigyan ko sya ng chance na magpaliwanag.
Naalala ko sabi ng mommy ko, follow ur heart.
Sabi ng daddy ko, wag akong tanga. Kaya nga nilagay ang utak sa taas ng puso para un ang sundin.
Anoh ba talaga? A part of me wants him back. A part of me says tama na.
Pero, wala namang cgurong mawawala sakin kung kakausapin koh xa.
Tumayo akoh at nagbuntonghininga.
Dahan dahan kong binuksan ang pinto pero pagbukas ko…
Wala na sya. Bakit ganun? Sa twing kakausapin ko xa, di natutuloy. Sign ba un na di talaga kame para sa isa't isa?
Ako lang pala ah?! Handang maghintay! 'Tang ina nia! Bakit ba kc ako naniwala na mahal nia ko?! Tama pala cla, panong magugustuhan ng isang kagaya nia ang isang kagaya ko?!
Bumalik ako sa realidad ng may tumawag sa pangalan ko. Si Siege. Siguro sobrang lakas na ng pagiyak koh kaya narinig nia koh. Patay malisya lang akoh. Pinunasan koh ang luha ko at naglakad. Chin up, stomach in, chest out. Dedma lang. Hinawakan nia ko sa kamay. No choice,. Kylangan koh xang kausapin. Hinarap koh xa at tinanong kung bakit.
“Sorry Kate. Sorry sa kagabi. Chaka ung nakita mo.. Its not what you think it is.”
“Talaga lang ah?!” Sabi koh habang pinipigilang umiyak. Eto na, tinutubuan na ko ng sungay. Galit talaga ko. Galit ako sa sarili ko, sa kanya, kay Jane! Galit akoh sa buong mundo!
“Di talaga un yun. Mali ang iniisip mo..”
“Hello?! Anong gusto mong icpin koh?! Na wala lang un?! Anoh? Pagkatapos mong sabihin na mahal mo ko, un ung makikita koh.” Di ko na napigilang umiyak. “Tama na, Siege. Ayoko na.” Sabi ko sabay walk-out.
Oo, alam koh na kung anong sasabihin nio. Drama princess at walkout queen na ko.
Sa CR na koh umiyak ng umiyak. Para na kong baliw nun. Kulang na lang sumigaw akoh ng “Crispin, Basillio, nasaan na kayo?” Pu+@ng ina talaga! Nakakainis! Nakakagalit! At higit sa lahat masakit. Sh!t xa, leche xa. Pinaniwala nia koh na mahal nia koh.
Siguro nga ganito talaga. Di na ko mgkakaron ng matinong luvlyf.. Kung sa bagay, sino ba naman akoh?! Db nga, I'm Kate, plain and simple. I'm just Kate. Nothing more, nothing less.
Bumukas ung pinto sa CR.. Sino? Si Jane.
“Masakit ba?” Sabi nia. Gusto koh xang sampalsampalin! Anoh sa tingin nia?! Nageenjoy akoh?! Muka ba kong masaya?! Gusto koh syang ingudnguod sa inidoro! Ang kapal ng muka niang magpakita sakin! “Dagdagan pa natin yan. It was just a game. Pustahan. And its all over kaya tama na yang pag-iilusyon moh.”
Pasalamat sya at maxado kong nasaktan sa cnabi nia. Pasalamat sya dahil kung hindi, finlush koh na xa sa inidoro.
Nung gabing yun, wala akong ibang ginawa kung hindi ang umiyak. Ang sakit talaga. Kala ko may nagmamahal na sakin. Pero anoh?! Pinagpustahan lang pala nila akoh! At ang tangang ako, naniwala!
Kinabukasan, iniwasan ko na xa. Di ko sinasagot lahat ng tawag nia. Di ko rin xa nirereplyan.
For one whole month, kahit masakit, kahit mahirap, kinaya koh syang tiisin. Dati, masaya na ko makita ko lang xa. Ang baduy, ang corny pero totoo. Ngaun, kahit anino nia, ayaw ko na Makita. Dahil sa twing nakikita ko xa, lalo lang akong nasasaktan.
Ganun na nga lang ang ginawa ko hanggang graduation, ang pinakahihintay kong araw. Kahit gabi gabi akong umiiyak, tinuloy koh pa din. Kala ko kc pag dating ng graduation, matatapos na lahat. Wala ng Siege sa buhay ko. Pero mali pala koh..
Unang unang araw ng bakasyon, may pasakit na. May nag-doorbell at pagbukas ko ng pinto, may bulaklak at teddy bear na may hawak na balloon. “Sorry kate, Please let me explain. Pls give me another chance. Miss na Miss na kita..” ung nkalagay. Ang masakit pa dun, natanaw ko xa sa malayo, nkatayo, naghihintay.
Yung teddy bear, un ung nakita koh nung nanood kmi ng sine before the prom. Un ung sinabi ko na maganda, sana meron din akong ganun. Roses, ganun ung binigay nia sakin nung prom. bakit ba nia kylangang ipaalala lahat?
Lagi synag ngttxt ng mga kowtz. Lagi syang tumatawag pero di ko cnasagot. Answering machine namin, para ng sirang plaka. Puro boses nia, puro Siege, puro I love you.
Oo, nakakakilig. Pero nangingibabaw pa din ung galit. Araw araw na lang ganun. May flowers, card, chocolate. Araw araw din nandun xa, nakatayo, naghihintay. Nasanay akoh, mejo wala na ung sakit. Ewan ko, imyun na lang akoh cguro.
Nasanay na nga akoh ng ganun. Kaya nagulat akoh isang araw. Pagbukas koh ng pinto, sya na yung nandun.
Wala akong masabi. Napatitig lang akoh sa kanya. Di pa rin xa nagbabago. Gwapo pa din hanggang ngaun. Napatingin ako sa mata nia. Nakakatunaw pa din. Pero nakakaawa. Parang naiiyak. Parang ang bigat ng problema nia. Naiyak na naman akoh. Lahat ng sakit na akala ko wala na, biglang bumalik. Parang nadudurog ang puso koh. Gusto ko xang yakapin.
“Sorry,” sabi nia. “Sana kahit ngayon lang, hayaan mo kong magpaliwanag.”
“Umalis ka na. Parang awa mo na. Ayaw na kitang makita kc nasasaktan lang akoh.” Pinagsaraduhan koh xa ng pinto. Napaupo na lang akoh at naiyak. Kala koh ubos na luha ko. Kala ko wala na kong iiiyak pa. Pero etoh ako, umiiyak na naman. Ganito na lang ba lagi? Lagi na lang ba akong iiyak twing makikita ko xa?
Pero, Oo. Aaminin ko, mahal ko pa din xa. Mahal na mahal.
“Kate, pls kahit 5 minutes lang. Kausapin mo koh..”
Di akoh sumagot.
Sabi ng isip koh, wag ko na sya kausapin.
Sabi na puso ko, bigyan ko sya ng chance na magpaliwanag.
Naalala ko sabi ng mommy ko, follow ur heart.
Sabi ng daddy ko, wag akong tanga. Kaya nga nilagay ang utak sa taas ng puso para un ang sundin.
Anoh ba talaga? A part of me wants him back. A part of me says tama na.
Pero, wala namang cgurong mawawala sakin kung kakausapin koh xa.
Tumayo akoh at nagbuntonghininga.
Dahan dahan kong binuksan ang pinto pero pagbukas ko…
Wala na sya. Bakit ganun? Sa twing kakausapin ko xa, di natutuloy. Sign ba un na di talaga kame para sa isa't isa?
Luha - pumatak na naman ang luha koh. Walang katapusang pagiyak. Walang katapusang sakit.
Kinabukasan, nagising ako dahil sa doorbell. Sya na un. Cgurado akoh, si Siege na un. Tumakbo akoh pababa. Halos nagkandadapadapa na ko pero ok lang.
Binuksan ko ung pinto, nakangiti. Kaya lang, Joinks! Si Jane. Anong ginagawa nitong impaktitang to dito? Tinanong ko sya kung anong ginagawa nia dito.
Nagulat akoh, umiiyak sya.
“Kate, wala na sya. Wala na. Si siege wala na.”
Puro un ang naririnig ko sa kania.
“Kate, si Siege, patay na. Nabunggo yung koche nia. Lasing sya habang nagddrive. Kate, si Siege, wala na.”
Si Siege? Patay? Anoh to? Joke?
Sinampal ko si Jane ng malakas. Inaasahan ko gaganti sya pero di sya kumibo. Sinampal ko ulit sya ng sobrang lakas.
“Ano to? Biro na naman? Tama na Jane. Sawa na ko.”
“Hindi akoh ngbibiro Kate. Wala na talaga sya.”
Di akoh makapaniwala sa narinig koh. Paran biglang tumigil ang lahat. Pakiramdam ko, lahat ng lakas ko nawala. Kahapon lang nakatayo siya dito sa may pintuan. Pinagsaraduhan ko pa nga sya eh.
Dalawa na kaming umiiyak ngayon. Di ko mapaliwanag kung anoh ung nararamdaman ko. Ang sakit. Ang sakit sakit.
“Etoh, hawak daw nia sabi ng mga pulis. Para daw kay kate.” May inabot syang recorder at kwintas.
“Nirewind koh ung recorder at pinley. Walang kadudaduda. Boses un ni Siege.
“Kate, kung nakikinig ka man, sorry. Yung nakita mo, di ko gusto un. Oo, pustahan lang un nung una. Pero nagsisisi na ko kung bakit ko pa ginawa un. kc mahal na kita. I fell for you. It may sound weird pero totoo. Ang saya mo kasama. Ang saya mo kausap. Napapatawa mo ko. Nung gabi pagkatapos ng prom, dapat sasabihin ko na sayo ung totoo kaya lang natakot ako na mawala ka sakin. Yung nakita mo nun, Jane was just trying to win me back. Sa totoo lang, sya ung nagumpisa nun. Gusto daw nia koh, mahal. Pero sabi ko, I don't lyk her. Ayaw nia ko tigilan hanggang sa cnabi nia na titigilan lang nia koh pag napasagot kita. Kaya pumayag akoh kc sobrang naiinis na talaga ko sa kanya. Aayusin ko na dapat lahat ng katangahan ko kaya lang nakita mo un. Iba ung intindi mo. Alam ko nasaktan kita. Sorry talaga Kate. Alam ko na malabong mapatawad mo koh. Nasaktan ka, nagalit. Sa totoo lang nasaktan din akoh. Lahat na ng paraan ginawa ko. Di ko naman kc alam na hahantong sa ganito. Ngaun, napagisip-isip ko na kung wala ka sa buhay ko, wala na ding saysay un. Basta ipangako mo na lang na pag nawala na ko, aalagaan mo yang sarili moh. Wag ka magmumukmok. Cge ka, masisira yang ganda mo, di na ikaw ang pinakamaganda. Ipangako moh din na mghahanap ka ng iba para may magaalaga sayo. Para may magmamahal sau. Para may pumuno ng mga pagkukulang ko. Life is short so you should make the most out of it. Nakilala kita, nagmahal ako ng totoo. Kontento na koh dun.”
Tumahimik sandali tapos narinig ko uli ung boses nia. Kumakanta, umiiyak. Kasabay ng pagkanta nia ay ang tunog ng busina, gulong, preno.
“Mahal kita. Sobrang mahal kita
wala na kong pwedeng sabihin pang iba
kungdi sorry talaga
di ko sinasadya.
Talagang sobrang mahal kita
Wag kang mawawala
Sorry na…”
Habang naririnig ko un, dahandahang bumabaon sa utak ko ang katotohanan. Bakit ba nia to ginagawa? Ang tanga tanga nia.
Tinignan ko ung kwintas. Laket pala un. Binuksan koh, picture naming dalawa nung prom. Napangiti akoh sa gitna ng pagiyak at mga luha. Ito ung mga panahon na mgkasama kami, masaya. Nandun sya, nakangiti. Buhay na buhay. Pero ngaun, wala na sya. Nagpakamatay sya at kasalanan ko. Ang tanga tanga ko. Tanga, bobo, inutil, mangmang! Bakit ba kc hindi ko sya hinayaang magpaliwanag? 5minutes lang naman ung hinihingi nia db?!
Wala na kong ibang magawa kung hindi ang umiyak. Ang sakit sakit. Hindi ko man lang nasabi sa kanya na mahal ko sya. Pano ko pa un masasabi sa kanya? Wala na sya. At kahit anong iyak ko, kahit lumuha ako ng dugo, kahit magnobena pa ko sa lahat ng simbahan sa buong mundo, kahit anong gawin ko, di ko na uli sya makikita. Di na sya babalik. Kahit anong gawin ko, di ko na sya uli makikitang sumayaw, kumanta, magbasketball. Wala na kong titilian at ichicheer twing may basketball game. Kahit anong gawin ko, di ko na ulit maririnig ung boses nia. Di ko na makikita ung nakakatunaw niang mata, ung ngiti nia. Wala na sya talaga…
No comments:
Post a Comment